Οι προμηθευτές εξοπλισμού ποτίζουν τα σταθερά σχέδια του Γκέιτς πορτών μετώπων αλόγων επιστρώματος απόδειξης

Οι προμηθευτές εξοπλισμού ποτίζουν τα σταθερά σχέδια του Γκέιτς πορτών μετώπων στάβλων αλόγων επιστρώματος απόδειξης
 

Το γενικό σχέδιο διαχείρισης του πάρκου (κκπ, NPS 1980) καθοδηγεί την ανάπτυξη του GGNRA και των υποστηρίξεων που συνεχίζουν τις ιππικές εγκαταστάσεις στα νότια Marin εδάφη GGNRA (δείτε την παράγραφο 1.5.1 για μια πιό λεπτομερή συζήτηση). Το πάρκο αναγνωρίζει ότι η οδήγηση πλατών αλόγου είναι ένας δημοφιλής τρόπος της αναψυχής και ότι επεκτείνει την ποικιλία της εμπειρίας επισκεπτών διαθέσιμης στο GGNRA. Το πάρκο επιθυμεί να αυξήσει το δημόσιο όφελος και να επεκτείνει αυτήν την ευκαιρία σε έναν μεγαλύτερο αριθμό επισκεπτών βελτιώνοντας την προστασία του ιστορικού και των φυσικών πόρων κοντά στους σταύλους. Το χρυσό γαλακτοκομείο πυλών, η κοιλάδα του Τένεσι, και οι ιππικοί σταύλοι κοιλάδων ροντέο υπηείσχαν επί των τρεχόντων τόπων τους προτού η περιοχή να γίνει οριζόμενη εθνική υπηρεσία πάρκων το 1972, και έχουν συνεχιστεί από τότε στο GGNRA για πάνω από 35 έτη. Αυτές οι τρεις σταθερές διαδικασίες παρέχουν την τροφή και οι σταύλοι κοιλάδων του Τένεσι προσφέρουν επίσης τα δημόσια μαθήματα και τα προγράμματα. Ένας τέταρτος σταύλος στη χαμηλότερη κοιλάδα του Τένεσι στεγάζει τέσσερα άλογα NPS που χρησιμοποιούνται στο εθελοντικό πρόγραμμα του (PHP) περιπόλου αλόγων πάρκων του GGNRA, το οποίο άρχισε το 1976. Η χρήση και η λειτουργία των σταύλων έχουν τροποποιηθεί με τον καιρό για να μειώσουν τις επιδράσεις των διαδικασιών τους και για να αυξήσουν το δημόσιο όφελος. Δύο πρόσθετες θέσεις που εξετάζονται σε αυτό το EA, το Marincello και τις χαμηλότερες περιοχές κολπίσκου Redwood είναι αυτήν την περίοδο μη αναπτυχθείσες ως περιοχές σταύλων αλλά είναι προτεινόμενες νέες ιππικές θέσεις δυνατότητας Alternative Δ.

Συνεπώς, η διαθεσιμότητα των συνήθων ιδιοτήτων ξυλείας willrun απότομα. Οι ετήσιες παραλλαγές στα απαριθμημένα pecies ξυλειών στις αναλύσεις τάσης τιμών λόγω των απαγορεύσεων ή των περιορισμών εξαγωγής (διεθνής τροπικός οργανισμός ξυλείας, 2010) δείχνουν την τρέχουσα αναζήτηση των εναλλακτικών ειδών και τους μετασχηματισμούς στην αγορά. Στο ποσό αυτό οδηγεί στην ανάγκη να βρεθούν οι επαρκείς εναλλακτικές ξυλείες από τα περιφερειακά και συγκρατημένα διοικούμενα δάση. Εντούτοις, η έλλειψη μιας ελεγχμένης μεθόδου για να καθορίσει την αντίσταση αντίκτυπου, αντίστοιχα η αντίσταση λακτίσματος, των γεμάτων σανίδων εμποδίζει μια αποτελεσματική αναζήτηση των κατάλληλων ξύλινων ειδών και την ανάπτυξη των λάκτισμα-ανθεκτικότερων γεμάτων υλικών.

Στην αναζήτηση των εναλλακτικών λύσεων των τροπικών ξυλειών, τα βαριά σκληρά ξύλα πρέπει να εξεταστούν για τη χρήση για τις σταθερές κατασκευές αλόγων επειδή μεταδίδουν την ποιότητα και τη διάρκεια. Όσον αφορά την υψηλή αντίσταση κλονισμού τους (δείτε τον πίνακα 2), τα ξύλινα είδη όπως την άσπρη καρυδιά (tomentosa Carya), η μαύρη ακρίδα (pseudoacacia Robinia) και η τέφρα (excelsior Fraxinus) μπορούν να παρέχουν μια υψηλή αντίσταση ενάντια στα λακτίσματα αλόγων. Επιπλέον η βαλανιδιά (Quercus robur), hornbeam (ο βετουλοειδής καρπίνος), η σημύδα (κλαίουσα Σημύδα) και η οξιά (sylvatica Fagus) μπορούν επίσης να οφείλονται κατάλληλος στη συγκριτική υψηλή αντίσταση κλονισμού τους. Εντούτοις, η καταλληλότητα πρέπει να ελεγχθεί στις δοκιμές αντίκτυπου στις πραγματικός-ταξινομημένες γεμάτες σανίδες.

Οι λεπτομέρειες προϊόντων: